Benim de küstüğüm oluyor her şeye, herkese. Benim de ağladığım, haykırarak isyan ettiğim günler var. Robot değilim, kodlanmış, yazılmış... Sadece insanım, duyguları olan, hala hissedebilen...
Sürekli aynı cümleyi duymak Nasıl da kırıyor beni; "ama sen koçsun, sen de bunlarla baş edemiyorsan?"
Bunu söylerken eğlenen insanlar biliyorum. Can acıttığına eminken, gülümseyen ve eğlenen... Ve bunu neden yaptığını bilmediğimi, anlamadığımı sananlar... :)
Ben sıkılıyorum, korkuyorum, yoruluyorum, umudumu kaybedebiliyor, tatsız düşüncelere kapılabiliyorum. Çünkü insanım, robot değilim, hala hissedebiliyorum!
Ve ben bunları itiraf edebilenim!!
Sataşan çok hayatlarımıza. Acıtan, kıran çok bizi! Biz iyi olursak kötü kalır mı etrafta?
Önce ben kendimi eleştirmezsem, sen kendini eleştirmezsen, nasıl iyileşiriz ki?!
Saldırma, kıskanma, acıtma!
Ya uzak dur ya da her şeye hazırlıklı ol. Çünkü hayatın öyle bir dengesi var ki; kimin canını acıtır, kalbini kırarsan, aynı acı er geç seni de ağlatır.
Hatırlamayı unutma!
Deniz
14.05.2016
