Her yeni gün, armağandı oysa...
Geçen akşam tam da öfkenin en kabardığı noktada, nefes alabilme lüksünü unuttuğun gibi,
Bugün markete çıktığında yürüyebilmeni, tam tersi durumla kıyaslayamamak gibi,
Sabah kahvaltını ederken, elinde akıllı telefonun, her istediğin bilgiye ulaşabilmenin güzelliği sıradanmış gibi,
Karnın açken, çeşit çeşit seçenekten dilediğini seçebilmenin ayrıcalık olduğunu unutmak gibi,
Dünyada bir yerlerde, sadece ten rengi siyah diye tüm ömrünü esir olarak geçirmiş birini anlayamamak gibi,
Etrafında olup biteni duyuyor, görüyor, hissedebiliyorsun, bu duyguları hiç tatmamış insanların da var olduğunu unutmak gibiydi şimdilerde yaşamak!
Parlayan güneşi görmeyip karanlığa uzanmak gibi,
Hala hırsa, çirkinliğe, hinliğe, kötülüğe, sahteliğe hakkın varmış gibiydi sanki YAŞAMAK!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder